رابرت جوان، در ایران ماند، با عنوان «رابرت میرزا»، مورد توجه پادشاه صفوی قرار گرفت و ازدواج کرد. او با لباس و تاج قزلباش و بهعنوان سفیر ایران، به اروپا و دربار پادشاهان مختلف مسیحی فرستاده میشد تا همه را علیه حکومت عثمانی، متحد کند.
سفرنامههای ونیزیان در ایران، ۶ سفرنامه را شامل میشود که پنج سفرنامه، توسط پنج تن از سفیران ونیزی و یک سفرنامه، توسط بازرگانی گمنام ونیزی به رشته تحریر درآمده است. هریک از سفرا در طی اقامت خود در ایران، به سیر و سیاحت در شهرهای مختلف پرداختند و گزارشهای ارزشمندی از اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران گردآوری کردند.
اگرچه از قدیمالایام اعتقاد اغلب مردم بر این بوده که وصفالعیش، نصفالعیش است، شکی نیست که کتابهای سفرنامه با بهرهگیری از قدرت کلمات، عیش مدامِ سفر را بیکموکاست به مخاطب انتقال میدهند و بهقول بیژن الهی «سفر کنم چرا؟» وقتی سفرنامهها این فرصت را به ما میدهند تا بدون تحمل رنج سفر، فقط لذت و جذابیتهایش را از آن خود کنیم. از جنبهی سرگرمی و لذت مطالعهی کتابهای سفرنامه که بگذریم، این آثار در اغلب اوقات اطلاعات تاریخی و فرهنگی مفیدی را انتقال میدهند.
کتاب «چین و ژاپن» شرح سفر نویسندهی یونانی به خاور دور در سال ۱۹۳۵ است که از سه بخش اصلی تشکیل شده است: بخش اول کتاب «شرح مشاهدات او از شهرها و مناظر ژاپن» است که بانگرسی روانشناسانه به بررسی روحیات جمعی و شوونات و حیات اجتماعی این کشور پرداخته و با بیانی ادیبانه ژاپن را در نیمهی اول قرن بیستم به تصویر کشیده و تبعات و پیامدهای جنگ اول جهانی را بر این سرزمین مورد تامل و بررسی قرار داده است.
منبع عکس: صفحه اینستاگرام کتاب سایه روشن؛ ketab_sayeh_roshan ؛ گردشگری داخلی نام عکاس: نامشخص
معرفی ۱۰ داستان جذاب شاهنامه
در واقع سفرنامهنویسی به معنای کهن در جهانی که از لحاظ ارتباطی دیری است به دهکدهای بدل شده است، کاری کم جاذبه میتواند باشد. پانویس
از کودکی، یکی از عکس و فیلم سفر آرزوهایم رفتن به آمریکا بود. بهعنوان یک کودک، آمریکا برایم همان سرزمینی بود که تمام آرزوها در آن به حقیقت میپیوندند؛ جایی که در یک روز بارانی، در طبقات بالای آسمانخراشهایش خبری از باران نیست؛ جایی که در آن میتوان به
این اثر در کنار «سفرنامهی مارکوپولو» یکی از مهمترین نمونههای این سبک ادبی است که به زبانهای گوناگون ترجمه شده است.
سفرنامهی «آسمان لندن زیاده میبارد» روایت مسافران قاجاری به کشور انگلستان در صدسال پیش است. این مسافران از درباریان و مردم طبقهی بالا جامعه هستند که در آن سفرنامهها دوره به دلیل رونق وسایل حملونقل توانستد به کشورهای دیگر از جمله روسیه و اروپا سفر کنند.
دوره زمانی در ایران: دوره اوزون حسن آققویونلو و اوایل عهد صفوی
آثار این مسافران در دوران باستان سهم بزرگی در معرفی ایران به مغرب زمینیها و بعدها شناخت تاریخ این سرزمین داشت. نخستین جهانگرد غربی که در دوران اسلامی به ایران سفر کرد، خاخام بنیامین بن خناح از اهالی تودلای اسپانیا بود که بین سالهای ۵۶۰-۵۶۹ ق. در روزگار سلجوقیان از کشور ما دیدن کرد. او نخستین جهانگرد غربی است که بعد از دوران باستان درباره خلیج فارس مطالبی از خود به جای گذاشته است.
از دیگر سفرنامهنویسان در نیمه اول قرن چهارم یکی از دانشمندان عرب به نام ابودُلَف است. وی دو رساله پرارزش با نامهای «الرسالة الاولی» و «الرساله الثانیه» نوشته است. رساله نخست مربوط به مسافرت ابودلف میان قبایل ترک آسیای مرکزی چین و هند است و رساله دوم مربوط به مسافرتهای طولانی او در نقاط مختلف ایران است که در آن با بیانی ساده و به اختصار، اطلاعات بسیار سودمندی درباره ایران آمده است.
منبع عکس: صفحه اینستاگرام کتاب سایه روشن؛ ketab_sayeh_roshan؛ نام عکاس: نامشخص